Pożary są jednymi z najbardziej niszczycielskich zjawisk występujących w przyrodzie. Aby się przed nimi chronić, polskie prawo oraz prawo międzynarodowe określiło zestaw norm i zasad których powinien przestrzegać każdy właściciel gruntu, lasu, budynku czy posesji w naszym kraju. Określa ono szczegółowo w jakim odstępie mogą być budowane budynki, tak by nie istniało ryzyko rozprzestrzeniania się ognia, ilość i rodzaj obiektów służących do gaszenia ognia oraz liczbę i zasady kontroli jakości budynków.
Prawo przeciwpożarowe w Polsce
Tworzenie praw przeciwpożarowych na terenie różnych krajów Europejskich miało zapobiegać ogromnym stratom, jakie przez wieki przynosiły pożary w naszym kraju inie tylko. Pierwsze zapisy regulujące ochronę przed ogniem pojawiły się pod koniec osiemnastego wieku i dotyczyły głównie miast, w których dużym problemem od zawsze była zbyt ścisła zabudowa. Budynki, znajdujące się bardzo blisko siebie i bez żadnych norm prawnych dotyczących zachowania wymaganego dystansu stanowiły świetną rozprzestrzeniania się pożaru, w związku z czym zjawiska te w danych wiekach istnienia naszego państwa przynosiły ogromne straty materialne, będąc jednocześnie ogromnie śmiercionośnymi. Pierwsze zapisy regulujące odległości między budynkami pojawiły się pod koniec osiemnastego wieku i ściśle określały, że budynków nie można budować bez zachowania co najmniej dwumetrowego dystansu. Mimo to w owym czasie tego prawa nie egzekwowano zbyt skutecznie, w związku z czym przez dłuższy czas nie przestrzegano go, konsekwencje wyciągając jedynie w przypadku pożarów. Nie było żadnych zapisów, takich jak gruntowna ekspertyza ppoż które stanowią obecnie największą ochronę. Dlatego też zwiedzając starówki w polskich miastach można zauważyć jak ścisła zabudowa panowała w ich centrum. W przeciwieństwie do miast, na wsiach przed długi czas nie było żadnych praw które regulowały by ochronę przeciwpożarową. Było to ogromnie niebezpieczne, ponieważ wsi były zabudowane drewnianymi domami, które nie stanowiły żadnej przeszkody dla rozprzestrzeniającego się ognia. Pierwsze zmiany w tym zakresie nastąpiły dopiero pod zaborami, gdzie zaczęło obowiązywać na ziemiach polskich zapisy prawne funkcjonujące w krajach zaborczych. Dzięki nim, stopniowo pożary zaczęły stanowić coraz mniejsze zagrożenie.
Zapisy te oprócz opisywania dokładnych norm w zakresie zachowania odpowiedniej odległości między budynkami, wprowadzały pierwsze obowiązki właścicieli budynków miast w zakresie ochrony przed ogniem. Były więc wstępem do obowiązującego prawa. Jest ona restrykcyjne, ale obecnie nie spotyka się raczej pożarów ogarniających całe miasta, co wskazuje, że prawo to jest skuteczne.