Podczas gdy pierwsze drukarki trójwymiarowe, jakie pojawiły się w sprzedaży nie miały zbyt dużych możliwości, będąc raczej urządzeniami przeznaczonymi do rekreacyjnego użytku, nowsze i bardziej precyzyjne odmiany posiadały niesamowicie duży potencjał. Na tyle duży, by wiele firm, w tym i nasza, poważnie zaczęło zastanawiać się nad ich wdrożeniem do procesów produkcyjnych. Urządzenia wysokiej klasy często mogły z powodzeniem zastąpić formy wtryskowe, na dodatek znacznie niższym kosztem.
Najnowocześniejsze drukarki trójwymiarowe
Po obejrzeniu modeli, wykonywanych przez amatorskich wytwórców figurek do systemów bitewnych przekonaliśmy się, iż drukarki trójwymiarowe były również urządzeniami nadającymi się do produkcji podzespołów urządzeń elektronicznych o różnych wielkościach. Oznaczało to również konieczność zastosowania filamentów o najwyższej jakości i odpowiednich cechach wydruku, aczkolwiek efekt końcowy zależał w dużej mierze od zaawansowania i precyzji samej drukarki. Podczas gdy najłatwiej było zamówić sprzęt z jednego z dużych sklepów internetowych, preferowaliśmy osobiście przetestować drukarki 3d w sklepie stacjonarnym który znajdował się niedaleko naszej firmy. był to najpewniejszy sposób wybrania sprzętu, zwłaszcza iż zależało nam na urządzeniach najnowocześniejszych i najbardziej precyzyjnych. Jako że zamówienie które chcieliśmy złożyć było bardzo duże, i zawierało w sobie nie tylko same drukarki ale również części zamienne i filamenty, pracownicy sklepu bardzo chętnie zademonstrowali możliwości jednego z najnowszych i najbardziej precyzyjnych modeli który dopiero wchodził do ogólnej sprzedaży. Była to drukarka o dość dużych rozmiarach, przeznaczona dla zaawansowanych użytkowników i służąca do najbardziej precyzyjnego druku. Cechowała się przede wszystkim ogromną precyzją, głównie dzięki zastosowaniu nowoczesnych i zaawansowanych technologicznie podzespołów, nie tylko bardzo dobrze działających w połączeniu z każdym rodzajem filamentu, ale również niwelujących większość mankamentów, jakie takowe posiadały.
Praca drukarki była w całości programowalna. Program sterujący umożliwiał nie tylko wprowadzenie sekwencji wykonywania kształtu, ale również określenia materiału jaki będzie stosowany, dzięki czemu drukarka sama dopasowywała tryb pracy do wykorzystywanego filamentu, w celu uzyskania jak największej wydajności i jakości. Ubytki filamentu były więc praktycznie zerowe, a ogromna dokładność oznaczała całkowity brak wad produkcyjnych nawet przy użyciu najbardziej podstawowego filamentu.